Sokaklarda el arabalarıyla atık malzemeleri toplayan, onları ayrıştırıp tekrar kullanılabilecek olanları ikinci el piyasasında satan, kalan atığı ise hurda depolarına gönderip oradan da büyük firmalara ulaştıran hurdacılarla yaptıkları işi, Sosyal durumlarını, dönüşüm sürecinde İstanbul’un hava kirliliğinine etkisini ve üretim tüketim dağıtım faaliyetlerini inceledik.
’’Biz yeryüzünün fareleriyiz, atıkları toplayıp ayrıştırırız.’’
Bazı insanlar vardır. Temel düzeyde teknik eleman yeterliliğine sahip ve çöp ile hurdayı birbirinden ayırt edebilecek kadar tecrübeli. Bazıları onları ‘çöp toplayıcısı’ olarak tanımlar, bazıları da ‘hurdacı’. Aslında onlar birer geri dönüşüm katalizörleridirler; geri dönüşüm sürecinde iş gücünün en önemli rolünü üstlenirler.
Bu süreç tamamlandığında yaşam standartlarını değiştirecek kadar ciddi bir kâr elde etmezler. Vücutlarında oluşan kalıcı hasarları bir kenara bırakın, açlık sınırının altında yaşamlarını sürdürüyorlar. Topladıkları malzemeler arasında metal, plastik ve cam metalar var. Örneğin Tarlabaşı’nda halen süren kentsel dönüşüm projesi ile yıkılan binaların atık demirini topluyorlar. Bazen de birkaç düzenleme ve tamirat ile kullanılır hale getirdikleri malzemeleri ikinci el pazarlarında satışa sunuyorlar. Dönemimiz üzerinden gidersek teknolojinin hayatımızda kapladığı yer dolayısıyla hurda yığınlarının özellikle telefon ve bilgisayardan oluştuğunu söyleyebiliriz. (Bu yazı bir alıntıdır, dilerseniz yazının devamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.)
Alıntı adresi (kaynak): https://yesilgazete.org/blog/2017/04/22/hurdacilar-geri-donusumun-gorunmeyenleri-mustafa-kilic/
